God is een migrant

en Hij is in Antwerpen aangekomen.

Het duurde lang voordat Hij papieren kreeg

en Hij wordt nog altijd vreemd bekeken.

“Ge zijt niet van hier”, “leert eens Nederlands”, “pas u aan aan onze cultuur”,

is wat Hij vaak te horen krijgt.

God is een vreemde voor veel mensen.

Hij lijkt tegenwoordig arm, marginaal, onwetend, onhandig, soms zelfs een overlast, een storende factor,

tenminste voor wie dat met ogen van autochtonen bekijkt.

Maar God heeft heel wat in zijn mars. Verrassend veel.

Hij heeft diploma’s,

in eeuwige wijsheid, overlevingskunde, vertelkunst, liefhebben,

in goede ideeën voor de samenleving van morgen.

God is bedreven in zich aanpassen,

maar kiest er vaak voor om dit ook niet te doen.

Je kunt God niet in een hokje passen.

Hij voelt zich thuis in millenia-oude tradities,

maar blaast ook graag het dak eraf met nieuwe muziek.

Hij laat zich goed horen,

maar houdt ook van stilte.

God vertoeft graag bij oude mensen,

maar is ook in zijn element bij jongeren en kinderen.

God geniet van schoonheid, symbolen, wierook en rituelen,

maar ook van spontaniteit.

God zoekt overal een nieuwe thuis.

Hij wil zich niet opsluiten.

En liefst verzamelt Hij zijn bonte gezelschap kinderen onder één dak,

zoals een moederkloek haar kuikens.

 

God zoekt overal een nieuwe thuis.

Hij wil zich niet opsluiten.

Dat is net eigen aan God.

God is diep in zijn ziel een eeuwige migrant.

En Hij hoopt in Antwerpen vandaag wel thuis te komen.

Niet voor zichzelf.

God blijft nooit binnen zitten.

Liefst bouwt Hij mee aan deze stad.

Liefst geeft Hij er kleur aan, en menselijk gezicht, muziek en helpende handen.

God heeft heel wat in zijn mars.

Juist als migrant weet Hij wat moeite is,

en eenzaamheid,

armoede en uitsluiting,

discriminatie en argwaan,

zelfs ronduit haat en hoon.

God heeft daar zijn enige Kind aan verloren.

De Mens die uit Zijn Ziel geboren was en leefde naar Zijn hart als geen ander.

Dat Kind van hem heeft zich bij die haat niet neergelegd.

Hij stond op en staat nog altijd op

tegen alles wat mensen kapot maakt.

Hij vindt steun bij zijn vele vrienden

in de vele huizen in deze stad

en neemt hen dan mee naar buiten.

In betogingen en ziekenhuiskamers,

in voedselbanken en jongerenclubs,

in rusthuizen, op scholen en in asielcentra

kun je hem vinden.

Altijd met dat eeuwige heimwee naar beter,

dat al die hulp niet meer nodig zou zijn

omdat mensen werkelijk thuis komen bij elkaar

in een leefbare rechtvaardige schone wereld.

 

God is een migrant en Hij woont in Antwerpen.

Alomtegenwoordig, telkens verrassend, nooit definitief.

En weet je, Hij woont niet alleen bij de ànder.

In al die verscheidenheid die je hier ziet

laat Hij vandaag zien

dat Hij zich ook bij jou thuis zou kunnen voelen.

Mag Hij ook thuiskomen bij jou?

 

Petra Schipper, stadspredikant, 15 maart 2019, Fototentoonstelling: “Staan de Antwerpse kerken leeg?”